In Dutch:
Bijeenkomst Tweede Kamer ‘Onbeperkt SRGR’
Het risico op seksueel misbruik is voor meisjes met een beperking wereldwijd vele malen hoger dan meisjes zonder een beperking. Een groot deel van de gezondheidsdiensten voor zwangere vrouwen met een beperking is niet toegankelijk.
Al te gemakkelijk wordt er vanuit gegaan dat mensen met een handicap niet seksueel actief zijn, waardoor ze in voorlichtingscampagnes over het hoofd worden gezien. Allemaal redenen om deze groep hoog op de agenda van het beleid voor seksuele en reproductieve gezondheid en rechten (SRGR) te zetten. DCDD vroeg aandacht voor de specifieke positie van mensen met een beperking tijdens een bijeenkomst met de titel ‘Onbeperkt SRGR’ in de Tweede Kamer. De bijeenkomst was georganiseerd door het MeerPartijenInitiatief, met Kamerlid Roelof van Laar (PvdA) als voorzitter.
Namens DCDD spraken Lieke Scheewe (disability rights specialist Light for the World), Jacqueline Kool (Disability Studies, VU) en Emmie Wienhoven (Royal Dutch Kentalis).
Lieke Scheewe stelde de vraag in hoeverre SRGR-programma’s van de Nederlandse overheid toegankelijk zijn voor vrouwen die doof of blind zijn, in een rolstoel zitten of een verstandelijke of psychosociale beperking hebben.” Worden ze geholpen of weggestuurd? Is er communicatie in gebarentaal mogelijk? Worden waar nodig de familieleden of zorgdragers ook betrokken? Kortom, wat wordt er gedaan om mensen met een handicap echt te bereiken en toegang te bieden tot deze diensten? (…) Onze ervaring leert – en dit blijkt ook uit tal van onderzoeken – dat zolang er in beleid en programma’s geen specifieke aandacht is voor toegankelijkheid, hier in de praktijk bij partners in het veld ook geen aandacht voor is. Zo blijven OS programma’s dus ontoegankelijk voor mensen met een functiebeperking”. Lees hier de volledige bijdrage van Lieke >>
Jacqueline Kool benadrukte het belang van het erkennen van mensen met een beperking als seksuele wezens. Die erkenning ontbreekt nog vaak. “Dat maakt de mensen om wie het gaat extra kwetsbaar: zij moeten zelf uitzoeken hoe dit belangrijke deel van hun leven al dan niet vorm kan krijgen”. Ze pleitte ervoor dat het Ministerie van Buitenlandse Zaken SRGR-partners gaat monitoren en toetsen in hoeverre zij mensen met een beperking bereiken. Tenslotte wees ze op het belang van samenwerking met de doelgroep zelf: “We hebben de kennis van mensen waar het om gaat hard nodig. We moeten deze ervaringskennis serieus nemen en recht doen aan zeggenschap van mensen over hun leven. Zij weten uit ervaring wat nodig is, mogelijk is en treffen de juiste toon om anderen stem te geven”. Lees hier de volledige bijdrage van Jacqueline >>
Emmie Wienhoven bracht een aantal voorbeelden in vanuit Nepal en Uganda, vanuit haar ervaring en onderzoek naar de situatie van dove kinderen. “Ouders van dove kinderen in deze landen kunnen meestal niet communiceren met hun kinderen. Seksuele voorlichting vindt daarom niet plaats. Als kinderen nare ervaringen hebben, kunnen zij dit vervolgens niet delen met hun ouders. Kunnen ze dat wél, en nemen hun ouders de stap om aangifte te doen, dan is de kans groot dat ze niet geloofd worden”. Bewustwording en training van ouders, verzorgers, docenten, gezondheidswerkers en politie is daarom van groot belang.
Lees hier een factsheet over mensen met een beperking en seksuele en reproductieve gezondheid en rechten. Lees hier een uitgebreider achtergronddocument (Engels).
Lees hier Tweede Kamer: “Beleid Seksuele en Reproductieve Gezondheid en Rechten.”