In het jaar 2000 kwam een groep gepassioneerde inclusieprofessionals uit Nederland bij elkaar en richtte de Dutch Coalition on Disability and Development (DCDD) op, om van elkaar te leren, praktijkervaring over inclusie met elkaar te delen en om gezamenlijk te pleiten en lobbyen voor een meer inclusieve ontwikkelingssector.
20 Jaar later kwamen DCDD, haar deelnemers, experts, oude vrienden en nieuwe vrienden, virtueel bijeen om dit speciale jubileum te vieren en om na te denken over de opkomst van disability inclusion in ontwikkelingssamenwerking van de afgelopen 20 jaar.th anniversary and to reflect on the journey of disability inclusion in development cooperation of the past 20 years.
Minister Sigrid Kaag van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking sprak bemoedigende woorden in haar openingstoespraak. Waarbij ze niet alleen haar oprechte felicitaties uitsprak aan DCDD, maar ook de krachtige inbreng van jongeren met een beperking benadrukte en haar toewijding uitsprak aan de inclusie en volledige deelname van mensen met een beperking.
“20 years of working and fighting for inclusion of people with disabilities through international cooperation. This deserves a celebration! “
Minister Sigrid Kaag
The Present
De krachtige impact van DCDD en haar netwerk, en van het het samenkomen en uitwisselen van praktijkervaring omtrent inclusie, werd benadrukt door Charlotte McClain-Nhlapo, global disability advisor voor de World Bank Group. Binnen de Wereldbank stuurt zij initiatieven aan om het VN-verdrag Handicap in alle aspecten van het werk van de bank te implementeren. McClain benadrukte het belang van partnerschappen voor inclusie in de ontwikkelingssector, vooral nu de COVID-crisis mensen met een beperking hard treft:
“Juist nu moeten we gefocust blijven op disability inclusion en ervoor zorgen dat mensen met een beperking worden betrokken bij alle inspanningen om er weer bovenop te komen."
In feite gaat minder dan 2% van de ontwikkelingsfinanciering wereldwijd naar programma’s die toegankelijk zijn voor mensen met een beperking, onderstreepte Yetnerbersh Nigussie, senior manager bij het Global Action on Disability (GLAD) Network. Dit toont aan dat, ondanks de principes en verplichtingen die voortvloeien uit het VN-verdrag Handicap en de Sustainable Development Goals, er een groot financieringsgat blijft bestaan. Het GLAD-netwerk is een uniek coördinatieorgaan en leerplatform voor bilaterale en multilaterale donoren en agentschappen, de particuliere sector en stichtingen, die samenwerken om hun impact op de inclusie van personen met een handicap bij internationale ontwikkeling en humanitaire actie te vergroten.
Van groot belang om te zorgen dat fondsen zich richten op inclusie van gehandicapten, is de beschikbaarheid van gegevens. Zoals Nigussie zegt: "Gegevens zijn van cruciaal belang voor ons als we de inclusie van handicaps willen bevorderen van belofte tot praktijk!" De introductie van de OESO-DAC-disability marker in 2018 vormt een mijlpaal in de richting van een betere monitoring van disability inclusion in ontwikkelingsprogramma's. Alle ontwikkelingsactoren moeten investeren in het verzamelen van duidelijke en uitgesplitste gegevens over mensen met beperkingen om te documenteren wat wel en niet werkt en waar verbeteringen nodig zijn. Vooral temidden van de Covid-19-pandemie, die meer dan 100 miljoen mensen terug in armoede dreef, moeten we ons nu meer dan ooit concentreren op de inclusie van mensen met een beperking.
The Past
Dat is waar we vandaag staan. Maar hoe zijn we hier gekomen? Hoe evolueerde de Nederlandse samenwerking rond handicap en ontwikkeling over de afgelopen 20? DCDD's mede-oprichter Huib Cornielje, tevens directeur en oprichter van Enablement, reflecteert op de geschiedenis van het netwerk: dat is ontstaan uit het idee dat kennisuitwisseling en gezamenlijke lobby nodig waren om inclusie binnen ontwikkelingssamenwerking te bevorderen. “We zien nu [20 jaar later] dat het Nederlandse ministerie van Ontwikkelingssamenwerking of Buitenlandse Zaken meer belangstelling heeft voor disdability inclusion.” stelt Cornielje.
De strijd voor gelijke kansen gaat echter terug tot de jaren zeventig en werd aangezwengeld door mensen met een beperking zelf, vooral sinds de jaren tachtig, zegt Paul van Trigt, historicus aan de Universiteit Leiden en postdoc-onderzoeker van het project 'Rethinking Disability'. De vaststelling van het VN-verdrag Handicap in 2006, waarin een speciaal artikel over internationale samenwerking is opgenomen, was een mijlpaal voor de erkenning van mensen met een beperking als rechthebbenden. “Het opstellen van het VN-verdrag Handicap begon met de grote betrokkenheid van mensen met een beperking zelf. Dat is echt uniek in de geschiedenis van het ontstaan van internationaal recht.” benadrukt Van Trigt.
Johan Wesemann, een van de eerste voorzitters van het DCDD-bestuur, herinnert zich de dagen dat hij als een van de weinige Nederlandse vertegenwoordigers met een beperking betrokken was bij de internationale debatten. "De erkenning van personen met een beperking in de internationale ontwikkeling was een enorme prestatie." merkt Wesemann op. Mensen met een beperking zijn veel zichtbaarder geworden op politieke agenda's over de hele wereld, maar ook in Nederland, wat heeft geleid tot een grote verandering in het beschouwen van disability inclusion als een sociale en mensenrechtenkwestie in plaats van een medische kwestie.
The Future
Na de ratificatie van het VN-verdrag Handicap moesten nieuwe discoursen, beeldvorming en samenwerkingsverbanden en in het veld worden opgezet om de implementatie van het verdrag in alle sectoren te verzekeren. We moeten ook de diversiteit van mensen met beperkingen erkennen, benadrukt Nidhi Goyal, directeur van Rising Flame India en een gender- en gehandicaptenactivist. Vrouwen met een handicap lopen bijvoorbeeld wereldwijd een groter risico op marginalisatie en geweld. “We moeten de realiteit erkennen dat intersectionaliteit ons leven is en inclusie onze behoefte. Alleen inclusie kan ervoor zorgen dat we samen groeien en echt leven in deze wereld die meerdere realiteiten en kleuren samenweeft.” geeft zij aan. Om het wereldwijde engagement om ‘niemand achter te laten’ in de Agenda 2030 na te komen, moeten volledige toegankelijkheid, participatie, mainstreaming van handicaps en intersectioneel beleid worden ondersteund door snelle wereldwijde actie. In de woorden van Goyal: "We hebben lang genoeg gewacht. Neem grote stappen, onderneem gezamenlijke actie!"
We hebben de afgelopen jaren veel bereikt en we kijken uit naar de komende jaren: versterking van inclusief beleid, programma's en elkaar!
Meer weten? Klik hier om de opname van ons online evenement te bekijken.
