Dit learning event werd georganiseerd door Tunafasi en de Dutch Coalition on Disability and Development. Het bracht mensen met verschillende achtergronden samen om van ervaringen uit te wisselen en van elkaar te leren hoe ontwikkelingsprogramma’s inclusiever gemaakt kunnen worden. Zo waren er onder de aanwezigen onderzoekers, vertegenwoordigers van NGO's en liefdadigheidsfondsen, journalisten, experts en anderen. Het leerevenement maakt deel uit van de DCDD-subsidie aan Tunafasi. Het doel is om de kennis te vergroten over disability inclusion in een uiterst uitdagende context als Congo en de samenwerking te bevorderen tussen organisaties die werken aan inclusie van mensen met een beperking.
De dag begon met Anika Altaf die haar onderzoek naar extreme armoede presenteerde, waarin ze ontdekte dat uitsluiting door de gemeenschap (sociaal, cultureel en demografisch) resulteert in een verlaagd welzijn en negatiever zelfbeeld van individuen. In Bangladesh worden intersekse mensen bijvoorbeeld sociaal en cultureel vaak uitgesloten door de gemeenschap. Hen wordt herhaaldelijk de toegang tot gezondheidszorg, onderwijs ontzegd, waardoor zij meer kans lopen op armoede. Deze sociale uitsluiting van de gemeenschap en het gebrek aan warme relaties kan het welzijn van de uitgesloten persoon sterk beïnvloeden en kan leiden tot zelfuitsluiting, depressie en een laag zelfrespect. Dit benadrukt dat inclusie niet alleen gaat over het overschrijden van de drempel van het minimumloon of een verhoging van de welvaart, maar ook over het slechten van sociale barrières voor een waardig leven. Volgens Anika moet men, om het snijpunt van uitsluiting van de gemeenschap en zelfuitsluiting te begrijpen, zowel de context (hoofdoorzaken, lokale systemen, relatie met de gemeenschap) als het welzijn van het individu gaan begrijpen.
“Het begint met het begrijpen, identificeren en met ze praten. Ik denk dat dat de basis is: weer mens zijn, niet meer achtergelaten worden." - Anika Altaf -
Vervolgens deelde Gilbert Mututsi, directeur van ADED in Congo, zijn lessen over inclusie van gehandicapten in Congo. ADED is een kindgerichte gemeenschapsontwikkelingsorganisatie die ondersteunende omgevingen creëert voor kinderen met een beperking in Uvira, Oost-Congo. In Uvira heeft slechts 5% van de kinderen met een handicap toegang tot school, wat aangeeft dat 95% van hen wordt geconfronteerd met sociale en economische uitsluiting door gebrek aan toegang tot onderwijs.
Tijdens een bezoek aan Karuna in Nepal zag hij een goed voorbeeld van hoe lokale gemeenten kunnen worden ingeschakeld om inclusieve gemeenschappen voor mensen met een beperking te creëren en hoe personen met een handicap effectief kunnen worden gescreend en geïdentificeerd om de belangrijkste uitdagingen en belemmeringen aan te pakken. Gilbert was onder de indruk en geïnspireerd door de aanpak in Nepal, die zorgde voor echte bottom-up systeemverandering. Samen met Betteke de Gaay Fortman van Tunafasi (die ook Karuna oprichtte) besloot hij deze aanpak in Congo na te bootsen. In februari 2019 begon ADED met het screenen en identificeren van kinderen met een beperking die in Uvira wonen. Vanwege stigma en uitsluiting zijn veel kinderen met een handicap meestal onzichtbaar, daarom heeft ADED huis-aan-huisbezoeken, betrokken gemeenschapspartners en ouders geïmplementeerd, wat resulteerde in het identificeren van steeds meer kinderen. Het aantal nam geleidelijk toe van 336 geïdentificeerde kinderen tot 982, wat aantoont dat de identificatie van personen met een handicap een proces is dat volharding vereist.
Gilbert zei ook dat inclusie een einddoel zou moeten zijn in humanitaire hulp en structurele ontwikkelingsactiviteiten. Als het slechts een voorwaarde is, zal het niet werken.
“If we would have stopped identifying children with disability after 3 months, we would have left 500 children behind! “
Through ADED´s and Tunafasi´s work and community engagement the Congolese government became more accountable and allocated more recources to children with disabilities. The Community Based Rehabilitation facilitators who play a key role in identifying and creating a supportive environment for each and every child (medical, educational, family income, participation and empowerment) are part of the Healthzone in Uvira, thus paid by the government. A milestone!
Lieke Scheewe, who coordinates the Dutch Coalition on Disability and Development (DCDD) closed the presentations of keynote speakers by encouraging everyone to work together on inclusion – everyone’s diverse expertise is needed to make sure that barriers to inclusion are removed. She highlighted that inclusion does not necessarily need a lot of resources but that changing mindsets on disability matters most.
Sommige aanwezigen gaven aan nieuwe dingen te hebben geleerd over de uitdagingen die Leave no One Behind met zich meebrengt en over het belang om de sociale aspecten van armoede aan te pakken. Sommige aanwezigen spraken hun persoonlijke commitment uit om extreem arme en/of sociaal geïsoleerde mensen te bereiken. Gilbert heeft een duidelijk verzoek gedaan aan organisaties die tijdens het evenement aanwezig waren en zich al dan niet inzetten voor mensen met een beperking, om op de een of andere manier deel uit te maken van het Tunafasi-project. We moeten samenwerken om iedereen te bereiken.
Wilt u meer informatie over het opzetten van inclusieve projecten en programma's neem dan contact op met: dcdd@dcdd.nl dcdd@dcdd.nl
Voor vragen over het evenement en de inhoud kunt u contact opnemen met:
Lieke Scheewe: l.scheewe@dcdd.nl
Betteke de Gaay Fortman: bdegaayfortman@tunafasi.com
Klik hier om de dia's van de presentatie van Gilbert te downloaden.
